Nesillerin arasında bir çekememezlik oldu hep . Her seferinde düşüncelerine , davranışlarına bir kulp buldu birbirlerine bakmadan . Dinine küfreden asla musluman olmadı . Eski nesil yeni nesil'e hep cektikleri zorlukları anlattı . Yeni nesil ise her seferinde kendi nesliyle biraz daha zor anlaştıgını farketti. Her bir nesil bir sonrakine anlaşamamayı hediye etti . Her seferinde biraz daha büyüyen hediye paketiyle . Bu begenmeyişlerinin cezasıydı . Gittikce büyüyen bir yapbozdu artık hayatlar . Her seferinde yeni düşüncelerin girdiği hayatlarımıza bu düşünceleri anlatacak kelimeler bulamayışımızdı belkide en büyük sorunumuz .
Sorunumuz her ne ise bize biçilen büyük bir cezaydı bu . Bu öyle bir cezaydıki zamanla kardeşleri düşman , kirlileri temiz , şeytanı ilah yapacakdı başımıza . İçimizde sanki bir mıknatıs vardı ve bütün düşünceleri daha ayrıstırmadan daha anlamadan içimize cekiyor ve o karmasada ne oldugunu anlayamadımız reaksiyonlar veriyordu . Çekirdeğimizi değiştiriyordu . Ham bir meyvenin yendikden sonra yaptıgı hazımsızlık gibiydi bu . Bildigin beyin spazmı gecirdik gün ve gün . Sonra daha kendimizi anlayamadan anlasılmamız için birileri ile birleştirdik hayatlarımızı . Sonra daha hiç birşeyimizi anlatamadan birilerini getirdik bu hayata . Yaptıgımız büyü gibiydi ama eksik sözlerle . Büyütmemiz istendi bu tohumu daha kendimizi büyütemeden . Sonra bizden eksik aldıgı bilgileri dısarda doldurmaya calıstı zavallı yapımız. Maalesef aynı mıknatıs ondada vardı . Genleri bizim genlerimiz ile aynıydı . Oda anlayamadı hiç birşeyi . Oda hazımsayamadı düşünceleri . Bir mum ışıgında otururken konusmaya calıstık varlıgımızla . O bizi anlamadı biz onu . Balçık kıvamındaki birikimlerimizi birbirimizle paylaşmaya çalıştıkça bir bataklıkdan beter olduk , birbirimizi içine çektik , anlayamadık . Alıştık bu duruma madem elimize bulaştı biteviye bulanalım bu camura dedik artık anlasak bile anlayamamazlıga verdik durumu . Dostumuzu anlamadık aşkımızı anlamadık şiirleri anlamadık bırakın kendimizi anlamadık . Manikdepresif diye bir hastalık bile yarattık duygularımızı çözemedik . Nasıl hissettigimize önem vermedik modayı bir kutudan takip ettik . Neden sorularının cevaplarını alamayışlarımıza alıştıgımızdan olsa gerek sebepsiz sevdik onca şeyi sebepsiz benimsedik duvarları . Bir ev yaptık kendimize pembe panjurları cıkardık yerine çelik zırh taktık . Herkesten korktuk saklandık . Düşüncelerimizi bir kafese kapattık her ay bakımını bir ustaya yaptırdık . Kendimizden bile korkar hale geldik . Kendimizi paylasamadık paylasılmayı başaramadık . Birisini cektik hayatımıza . Birleştirdik kaoslarımızı yeni bir kaos cıkması için ortaya . O kaosa anlatamadık içimizdekileri ve o kaos cekildi odasına . Bir hediye bırakıyorum benden sonraki nesile benim anlıyamadıgım beni hapseden zindan eden bir hediye . Belki onlar cozerde ruhlarımızı kurtarır diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder