Tek kişilik yaşayıp iki kişilik düşünüyoruz. Mürekkebin aktığı başka bir kişi oluyor hayatlarımızda . Ve bu basit geliyor aslında . Basit yaşamıyor ama basit yazıyoruz . Basit düşünüp zor yaşıyoruz .
Şımarık bir çocuk gibi , " seni istiyorum " diyerek çıkabiliyoruz işin içinden. Sanki onunlayken çok değerini bilmişiz gibi . Hiç günahkar olmamışız hiç boşvermemişiz gibi . Ve işin garibi hoşumuza da gidiyor insanların bu şekilde yaşayıp bu yalvarışlarını zihnimize doldurmak .
Sanki başka duygularımız yokmuş gibi , riyakar davranıyoruz kendimize . Ve bunun farkına varıp sevgimizi korkularımıza ortak ediyoruz , " seni kaybetmekten korkuyorum " diyoruz . Öyle ki ölümden korkmamızı bile sevgimizin arkasına saklıyoruz . Gelecek kaygılarımızı yapıştırıyoruz hemen ona , " seninle yaşlanmak istiyorum " diyerek . Ne kadar riyakarız göremiyor musunuz ?
Heyecanlarımızın sebebi ilan ediyoruz belki de sadece bir kot ve ayakkabının sağlamış olduğu gerçeği . 3 harften oluşan bir birey oluyoruz sadece . Oysa hissettiğini yazamamalı insan . Tarif edememeli . İlk harfi yazıp kalakalmalı orda . En büyük aşkları boş bir sayfa olarak tasavvur etmeli zihninde . Boş bir sayfayı hediye edip sevgilisine altına da bir not düşebilmeli en azından " Anlatamadım . " diyerek .
1 yorum:
çok güzel
Yorum Gönder